شاخص

یک شاخص روشی برای ردیابی استاندارد عملکرد گروهی از دارایی ها است. شاخص ها به طور معمول عملکرد سبدی از اوراق بهادار را ، اندازه گیری می کنند. می تواند یک شاخص گسترده باشد که کل بازار را در بر بگیرد، مانند شاخص S&P 500 یا شاخص میانگین صنعتی داوجونز (DJIA) ، یا تخصصی تر مانند شاخص هایی که صنعت یا بخش خاصی را دنبال می کند.

کلمات کلیدی

•  یک شاخص، عملکرد قیمت یک سبد اوراق بهادار را با استفاده از معیار و روش استاندارد شده اندازه گیری می کند.
• شاخص ها در بازارهای مالی اغلب به عنوان معیارهایی برای ارزیابی عملکرد سرمایه گذاری استفاده می شوند.
• سرمایه گذاری در شاخص به یک روش ارزان قیمت محبوب برای شاخص های محبوب مانند شاخص S&P 500 یا میانگین صنعتی داوجونز تبدیل شده است.

مفهوم شاخص 

شاخص ها همچنین برای اندازه گیری سایر داده های مالی یا اقتصادی مانند نرخ بهره، تورم یا خروجی تولید، استفاده می شوند. همچنین شاخص ها اغلب به عنوان معیارهایی برای ارزیابی عملکرد بازده سبد سهام عمل می کنند. یکی از استراتژی های محبوب سرمایه گذاری، که به عنوان شاخص سازی شناخته می شود، این است که سعی کنند چنین شاخصی را معامله کنند.

شاخص یک معیار یا اندازه گیری چیزی است. در امور مالی، معمولاً به اندازه گیری آماری تغییر در بازار اوراق بهادار اشاره دارد. در مورد بازارهای مالی، شاخص های بازار سهام و اوراق قرضه شامل مجموعه ای فرضی از اوراق بهادار است که نشان دهنده بازار خاصی یا بخشی از آن است. شاخص S&P 500 و شاخص کل اوراق قرضه بلومبرگ ایالات متحده به ترتیب معیارهای متداولی برای بازارهای سهام و اوراق قرضه ایالات متحده هستند.

هر شاخص مربوط به بازار سهام و اوراق قرضه روش محاسبه خود را دارد. در بیشتر موارد، تغییر نسبی یک شاخص مهمتر از مقدار عددی واقعی نماینده آن شاخص است. به عنوان مثال، اگر شاخص FTSE 100 رقم 6،670.40 باشد، این عدد به سرمایه گذاران می گوید که این شاخص تقریباً هفت برابر سطح اولیه آن یعنی 1000 است.  اما برای ارزیابی نحوه تغییر شاخص نسبت به روز گذشته، سرمایه گذاران باید به میزان کاهش شاخص توجه کنند. این رقم اغلب به صورت درصد بیان می شود.

سرمایه گذاری شاخص

شاخص ها همچنین اغلب به عنوان معیارهایی برای سنجش عملکرد صندوق های سرمایه گذاری مشترک و صندوق های قابل مبادله (ETF) استفاده می شوند. به عنوان مثال، بسیاری از صندوق های سرمایه گذاری، بازده خود را با بازدهی شاخص S&P 500 مقایسه می کنند. این کار به سرمایه گذاران این حس را می دهد که مدیران چقدر بیشتر یا کمتر از یک صندوق شاخص درآمد دارند.

از آنجا که نمی توانید مستقیماً در یک شاخص سرمایه گذاری کنید، صندوق های شاخص برای ردیابی عملکرد آنها ایجاد می شوند. این صندوق ها دارای اوراق بهاداری هستند که از نمونه های موجود در یک شاخص تقلید می کنند. در نتیجه به سرمایه گذار اجازه می دهند تا در ازای کارمزد روی عملکرد آن معامله کنند. نمونه ای از صندوق های شاخص محبوب Vanguard S&P 500 ETF (VOO) است که نمایانگر شاخص S&P 500 است.

هنگام جمع آوری صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF ها، حامیان صندوق سعی می کنند نمونه کارهایی ایجاد کنند که اجزای یک شاخص خاص را منعکس کند. این به سرمایه گذار اجازه می دهد تا اوراق بهاداری را که احتمال افزایش و سقوط همزمان با بازار سهام در کل یا بخشی از بازار را دارد، خریداری کند.

نمونه های فهرست بندی

شاخص S&P 500 یکی از معروف ترین شاخص های جهان است. همچنین یکی از معیارهای متداول برای بازار سهام است. این شاخص شامل ۸۰ درصد از کل سهام معامله شده در ایالات متحده است. برعکس، میانگین صنعتی داو جونز نیز شناخته شده است. اما ارزش سهام فقط ۳۰ شرکت تجاری عمومی کشور را نشان می دهد.  سایر شاخص های برجسته عبارتند از شاخص Nasdaq 100 ،شاخص کل بازار Wilshire 5000 ، شاخص MSCI EAFE ، 8 و شاخص بلومبرگ بارکلیز ایالات متحده آمریکا.