بدهی بد
بدهی بد، بدهی بد است که غیر قابل بازپرداخت از طرف مشتری میشود. بدهی بد یکی از مهمترین مواردی است که باید توسط تمام مشاغل منتسب به اعتبار به مشتریان محاسبه شود. زیرا همیشه این خطر وجود دارد که وجه داده شده وصول نشود.
لغات کلیدی
- بدهی بد وجه وصول نشده مشتری است. و لازم بذکر است که همیشه احتمال این پیش فرض وجود دارد.
- برآورد هزینه بدهی بد، باید با استفاده از روش جیره بندی در همان دوره ای که فروش اتفاق می افتد، تخمین زده شود.
- برای برآورد سهمیه ی هزینه بدهی های بد دو روش اصلی وجود دارد: روش مبتنی بر فروش و روش دیگر براساس حساب های دریافتی.
- بدهی های بد را می توان هم در بیانیه های تجاری و هم در اظهارنامه های مالیاتی منفرد نوشت.
شناخت هزینه ها
برای شناخت هزینه های این نوع بدهی، دو روش در دسترس است. با استفاده از روش حذف مستقیم (روش write-off). بدین صورت کهدر صورت های مالی حساب هایی که مستقیماً غیر قابل وصول هستند شناسایی می شوند. این روش در ایالات متحده برای اهدافی همچون مالیات بر درآمد استفاده می شود. درست است که روش حذف مستقیم، رقم دقیق حساب هایی را که غیر قابل وصول شناخته شده اند را ثبت می کند. اما از اصل تطبیق استفاده شده در حسابداری تعهدی و اصول حسابداری جامع (GAAP) پیروی نمی کند.
اصل تطبیق ایجاب می کند که درآمدهای مرتبط با نقل و انتقالات در همان دوره، حسابرسی شده. و مطابقت داده شود.
بنابراین، مطابق با GAAP هزینه بدهی بد باید با استفاده از روش سهمیه بندی هزینه, در همان دوره ای که فروش اعتبار اتفاق می افتد تخمین زده شود. زیرا در صورت سود و زیان، در بخش فروش و هزینه های عمومی اداری ظاهر شود.
دربرخی مواقع از آنجا که مدت زمان قابل توجهی از زمان فروش نمی گذرد، یک شرکت بطور دقیق نمی داند کدام حساب وصول خواهد شد و کدام یک وصول نخواهد شد. بنابراین مبلغی تحت عنوان هزینه پیش بینی شده و برآورد شده تعیین می شود. شرکت ها معمولاً برای محاسبه ی بدهی بد از تجربه سوابق خود در تخمین درصد فروش کمک می گیرند.
ثبت بدهی های بد
هنگام ثبت بدهی های بد تخمین زده شده، ( یعنی ثبت یک بدهی به ثبت هزینه بدهی بد می انجامد و ثبت یک اعتبار به ثبت یک حساب با دارایی متعادل می انجامد) که معمولاً به عنوان بودجه بندی هزینه حساب های مشکوک شناخته می شود.
سهمیه بندی وجه های حساب های مشکوک در برابر کل حساب های دریافتنی ارائه شده در ترازنامه، تنها منعکس کننده مبلغ قابل وصول است. این جیره بندی هزینه، در طول دوره های حسابرسی ثبت، و براساس مانده موجودی در حساب تنظیم میشود.
روش های تخمین بدهی بد
دو روش اصلی برای تخمین مقدار دلاری حساب های دریافتی که انتظار نمی رود وصول شوند وجود دارد. وجه های بدهی بد را می توان با استفاده از مدل آماری مانند احتمال پیش فرض برای تعیین ضررهای مورد انتظار یک شرکت به بدهی های معوقه تخمین زد. در روش محاسبات آماری از سوابق داده های آن شرکت و کسب و کار استفاده می کنند.
درصد خاص با افزایش زمان مطالبات، به طور معمول افزایش می یابد. زیرا که منعکس کننده ی افزایش خطر پیش فرض و کاهش قابل وصول بودن وجه می باشد. درنتیجه، با توجه به سوابق و پیشینه ی شرکت در زمینه بدهی بد، می توان با محاسبه درصد فروش خالص، هزینه بدهی بد را برآورد کرد.
شرکت ها به طور مداوم تغییراتی را در جیره بندی هزینه های مشکوک الوصول ایجاد می کنند. به طوری که با سهمیه بندی هزینه های پیش بینی شده ی آماری مطابقت پیدا می کنند.
روش تجزیه و تحلیل زمانبندی حسابهای دریافتی
روش تعیبن زمان کلیه حسابهای دریافتی با توجه به سوابق، گروه بندی می شود. و درصدهای خاصی برای هر گروه اعمال می شود. مجموع نتایج همه گروه ها، همان مقدار غیر قابل وصول تخمین زده شده می باشد.
به عنوان مثال، یک شرکت حساب دریافتی ۷۰٫۰۰۰دلاری بامعوقه ی کمتر از ۳۰روز و حساب دریافتی ۳۰٫۰۰۰ دلاری بامعوقه بیش از ۳۰روز را داراست. براساس سوابق قبلی، ٪1از حساب های دریافتنی بامعوقه کمتر از ۳۰روز غیر قابل وصول است. و ۱٪ از حساب های دریافتی بامعوقه حداقل ۳۰روز غیر قابل وصول است.
بنابراین ، این شرکت سهمیه بندی هزینه ها و بدهی بد را به مبلغ ۱۹۰۰دلار گزارش خواهد کرد. اگر در دوره حسابرسی بعدی براساس پیش بینی حساب های دریافتی معوقه ۲۵۰۰دلار برآورد شود، فقط ۶۰۰دلار از وجه بدهی بد در دوره دوم وصول خواهد شد.
درصد روش فروش
روش فروش, درصد معینی از مقدار فروش در دوره معینی را محاسبه می كند. به عنوان مثال، بر اساس سوابق پیشین یک شرکت ممکن است محاسبه کند که ۳٪از فروش خالص، غیر قابل وصول است. اگر کل فروش خالص در آن دوره ۱۰۰٫۰۰۰دلار باشد، این شرکت برای حساب های مشکوک الوصول سقف ۳۰۰۰دلاری را برآورد کرده. و چنین نیز رخ می دهد.
اگردر دوره های بعدی حسابرسی, فروش خالص ۸۰٫۰۰۰ دلار شود و ۲۴۰۰دلار مازاد در حساب حساب های مشکوک الوصول گزارش شود، متعاقبا ۲۴۰۰ دلار در دوره دوم در هزینه بدهی بد ثبت می شود. بودجه بندی حسابهای مشکوک الوصول پس از این دو دوره ۵۴۰۰ دلار براورد می شود.
ملاحظات خاص
سرویس درآمد داخلی (IRS) به مشاغل اجازه می دهد بدهی های بد را در فرم ، ۱۰۴۰جدول ( Cدر صورت گزارش به عنوان درآمد ) بنویسند. بدهی بد ممکن است شامل: ۱. وام به مشتریان و تأمین کنندگان ۲. فروش اعتبارات به مشتریان ۳. تضمین وام کاری باشد. با این حال، بدهی بد که شامل مالیات می شود معمولاً شامل اجاره، حقوق و دستمزد پرداخت نشده نمی باشد.
به عنوان مثال ، یک توزیع کننده مواد غذایی که در ماه دسامبر محموله غذایی را به طور اعتباری به یک رستوران تحویل می دهد، این فروش را به عنوان درآمد در اظهارنامه مالیاتی آن سال ثبت می کند. اما اگر رستوران در ژانویه از کار کردن کناره گیری کند و بدهی خود را پرداخت نکند، توزیع کننده مواد غذایی می تواند قبض پرداخت نشده را به عنوان بدهی بد در اظهارنامه مالیاتی خود در سال بعد بنویسد.
همچنین اگر افراد قبلا مبلغی را در درآمد خود وارد کرده یا پول نقدی را وام گرفته باشند و بتوانند ثابت کنند که وام را برای معامله خود درخواست کرده بودند، افراد می توانند بدهی بد را از درآمد مشمول مالیات خود کسر کنند. IRS بدهی بد غیر کاری را به عنوان زیان سرمایه کوتاه مدت طبقه بندی می کند.
رای خود را به این مطلب ثبت کنید
