هزینه مصرف شخصی (PCE) شاخص اقتصادی

بانک مرکزی فدرال رزرو تصمیمات سیاست پولی خود را تا حدی بر اساس انتشار هزینه مصرف شخصی (PCE) استوار می کند.

مفهوم هزینه مصرف شخصی (PCE)

مردم حقوقی که به سختی به دست آورده اند را صرف چه چیزی می کنند؟ در حالی که قیمت‌ها دائماً تغییر می‌کنند و برخی ممکن است بالا بروند در حالی که برخی اقلام دیگر پایین می‌آیند، نظارت بر مخارج شخصی روشی عالی برای سنجش روند قیمت‌ها در طول زمان است. زیرا وقتی مردم می‌توانند کالاهای روزمره کمتری را بخرند، به این معنی است که تورم در حال افزایش است.

اما اندازه گیری تورم به خودی خود بسیار دشوار است، به همین دلیل است که اقتصاددانان اغلب به چندین شاخص هزینه مصرف کننده و تولید کننده نگاه می کنند تا تصویری کامل به دست آورند. هر ماه، دفتر تحلیل اقتصادی مجموعه‌ای از شاخص‌های قیمت را منتشر می‌کند که به اندازه‌گیری تورم به صورت مشخص کمک می‌کند:

• شاخص قیمت تولید ناخالص داخلی تغییرات قیمت محصولات تولید شده در ایالات متحده را دنبال می کند.
• شاخص قیمت خرید ناخالص داخلی تغییرات قیمت های پرداخت شده توسط مشاغل را اندازه گیری می کند و همچنین شامل واردات می شود.
• شاخص هزینه‌های مصرف شخصی (PCE) بخش جزئی تری از شاخص کلی قیمت خرید ناخالص داخلی است. تورم را از دید مصرف کننده اندازه گیری می کند. همچنین روندهای رفتار مصرف کننده را نشان می دهد. برای مثال، اگر قیمت گوشت گاو افزایش یابد، خریداران ممکن است مرغ را به جای آن انتخاب کنند، و بنابراین هزینه‌های این گزارش به طور مکرر تغییر می‌کند تا با روند مصرف‌کنندگان همگام شود.

چه زمانی داده های PCE منتشر می شود؟

PCE همراه با داده های مربوط به درآمد شخصی در گزارشی به نام گزارش درآمد و هزینه های شخصی منتشر می شود که در آخرین جمعه هر ماه در ساعت 17:00 به وقت تهران در تقویم اقتصادی منتشر می شود.

شاخص هزینه های مصرف شخصی (PCE) چه چیزی را اندازه گیری می کند؟

PCE تغییرات در قیمت خدمات و کالاهای خریداری شده توسط مصرف کنندگان ایالات متحده را اندازه گیری می کند. این شامل همه چیز از مبلمان و لباس گرفته تا غذا، مسکن، برق، گاز، مراقبت های بهداشتی، هزینه های آموزشی، بیمه و حمل و نقل است.

Core PCE هزینه‌های غذا و انرژی را مستثنی میکند، زیرا اغلب نوسانات بیشتری نسبت به سایر هزینه‌ها دارند و بنابراین قیمت‌های آنها با فرکانس و سرعت بیشتری تغییر می‌کند. چنین تغییراتی، سنجش دقیق روند تورم را دشوارتر می کند، به همین دلیل است که آنها کنار گذاشته می شوند.

علاوه بر این، اجزای جداگانه PCE وزن متفاوتی دارند. به عنوان مثال، قیمت بنزین تأثیر بیشتری بر کل PCE نسبت به میوه ها و سبزیجات دارد، زیرا بنزین بخش بزرگتری از کل هزینه مصرف کننده را تشکیل می دهد.

برای محاسبه این شاخص، BEA داده‌های سرشماری ایالات متحده و سایر سازمان‌های دولتی و همچنین گزارش‌های سازمان‌های خصوصی مانند انجمن‌های خرده‌فروشی را تجزیه و تحلیل می‌کند. سپس کالاهای مصرفی را به سه دسته تقسیم می کند:

کالاهای بادوام: این دسته شامل وسایل نقلیه موتوری، مبلمان و سایر کالاهای خانگی است.
کالاهای غیر بادوام: اقلام این دسته دارای طول عمر سه سال یا کمتر هستند - این شامل اقلام فاسدشدنی مانند غذا و همچنین هزینه های انرژی می شود.
خدمات: این دسته شامل همه چیز از مسکن گرفته تا بیمه، مراقبت های بهداشتی و حمل و نقل می شود.

سپس مقدار کل هر دسته از کالاها و خدمات قبل از "نرمال" شدن (هم واحد شدن) از طریق یک کاهش دهنده قیمت محاسبه می شود. این یک سال پایه را تعیین می کند که برای مقایسه با قیمت های فعلی استفاده می شود و به تعیین نرخ تورم کمک می کند. سال پایه ای که BEA در حال حاضر از آن استفاده می کند 2012 است.

نمودار زیر تغییرات قیمت‌های مصرف‌کننده را بر اساس عادی‌سازی شده از سال 1960 تا 2022 نشان می‌دهد (مناطق خاکستری دوره‌های رکود را نشان می‌دهند).

تفاوت بین هزینه شخصی PCE با شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) 

هم PCE و هم شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) تورم را اندازه‌گیری می‌کنند، اما داده‌های قیمت‌گذاری برای CPI از نظرسنجی‌های خانوارها به دست می‌آیند، در حالی که PCE داده‌های خود را از نظرسنجی از مشاغل تهیه می‌کند و بسیاری معتقدند ممکن است دقیق‌تر باشد.

دامنه شاخص ها نیز متفاوت است. مواردی در PCE وجود دارد که در CPI گنجانده نشده اند. برای مثال، CPI هزینه‌های پزشکی نقدی را اندازه‌گیری می‌کند، در حالی که PCE شامل هزینه‌های غیر نقدی و همچنین مراقبت‌های پزشکی پرداخت‌شده توسط کارفرمایان و دولت می‌شود که می‌تواند تفاوت هزینه‌ای بزرگ باشد.

شاخص تورم ترجیحی فدرال رزرو چیست؟

برخی ممکن است فکر کنند که CPI بهترین راه برای اندازه گیری تورم است، اما فدرال رزرو مخالف است. در ژانویه 2012، اعلام کرد که PCE را به عنوان معیار تورمی اولیه که بر آن تصمیمات سیاست پولی خود را مبتنی است، اتخاذ خواهد کرد.

فدرال رزرو PCE را انتخاب کرد زیرا معیاری گسترده تر و به موقع است. CPI برای مصرف کنندگانی که هنگام افزایش قیمت کالاها و خدمات جایگزین می کنند، حساب نمی کند، در حالی که PCE این کار را می کند. در مطالعه‌ای در سال 1996 به نام گزارش بوسکین، که به سفارش کمیته مالی سنا انجام شد، سوگیری‌هایی در بخش هزینه زندگی CPI آشکار شد. کمیته توصیه کرد که از «سبد ثابت» کالاها و خدمات که تمایل به افزایش نرخ تورم دارد، فاصله گرفته و در عوض مدل جایگزینی را اتخاذ کنید که مشابه آنچه در PCE استفاده می‌شود.

به این دلایل، PCE اغلب به عنوان شاخص تورم ترجیحی فدرال رزرو شناخته می شود.