شاخص داوجونز

داوجونز، معمولاً با عنوان "داو" یا "میانگین صنعتی داوجونز" شناخته می شود. توسط سردبیر چارلز داو وال استریت ژورنال ایجاد شد. نام خود را از داو و شریک تجاری او ، ادوارد جونز گرفت.

شاخص بازار سهام به عنوان ابزاری ساده برای ردیابی عملکرد بازار سهام ایالات متحده (در عصری که جریان اطلاعات اغلب محدود بود)، توسعه یافت.  قیمت ترکیبی سهام این۳۰ شرکت بزرگ، میانگین صنعتی داوجونز (DJIA) را تعیین می کند.

به عنوان برخی از سهام برتر در بازار، اعتقاد بر این است که Dow 30 نشان دهنده ارزیابی قوی از سلامت کلی و گرایش های بازار است.

کلمات کلیدی

• Dow 30، همچنین به عنوان میانگین صنعتی داو جونز (DJIA) شناخته می شود، شامل 30 شرکت بزرگ آمریکایی است که در معرض خرید و فروش عمومی قرار دارد.
• شرکتهای داو بسته به برجستگی آنها در اقتصاد، همیشه در حال تغییر هستند.
• Dow به عنوان معیاری برای سلامت کلی بازار در نظر گرفته می شود. زیرا به طور متوسط قیمت یک سهم از تمام شرکت های موجود در این شاخص را می گیرد.
• افراد می توانند از طریق SPDR Dow Jones Industrial Average ETF (DIA) در Dow سرمایه گذاری کنند.
• در حالی که هر دو شاخص بازار اهداف یکسانی دارند ، DJIA و S&P 500 از نظر اندازه و روش های محاسبه با یکدیگر متفاوت هستند.
• منتقدان داو معتقدند که این شاخص بصورت ضعیف وضعیت بازار ایالات متحده را نشان می دهد. زیرا تنها شامل 30 شرکت با سرمایه بزرگ است و بر اساس ارزش بازار تعیین نمی شود.

مفهوم داوجونز

Dow در سال 1896 راه اندازی شد و جدا از میانگین حمل و نقل داو جونز بود و DJIA را به عنوان دومین شاخص بازار سهام در ایالات متحده تبدیل کرد. ترکیب شرکتها متنوع بود، از تنباکو گرفته تا شکر، زغال سنگ، آهن تا چرم.

به عنوان نماینده اقتصاد و جهان در آن زمان، همه شرکت های Dow بر کالا متمرکز بودند. این 12 شرکت شامل American Cotton Oil Company ، American Tobacco Company ، American Sugar Company ، General Electric ، U.S. Leather Company و U.S. Rubber Company بودند. Dow در سال 1928 به 30 سهام رسید، جایی که امروز باقی مانده است.

Dow به عنوان مجموع قیمت واحد سهم شرکت های موجود در شاخص تقسیم بر یک عامل خاص محاسبه می شود. این عامل بسته به تقسیم سهام و سود سهام تعدیل می شود. به این ترتیب، هدف Dow 30 ارائه شاخصی از سلامت عمومی اقتصاد ایالات متحده و همچنین نحوه تغییر اقتصاد است. شاید این رایج ترین شاخص مورد استفاده در جهان باشد زیرا شامل برخی از بزرگترین شرکت های جهان است.

افراد می توانند در Dow سرمایه گذاری کنند ، این بدان معناست که از طریق صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) ، میتوان معامله کرد.

شرکت های داوجونز

ترکیب شاخص به طور منظم تغییر می کند. زیرا سهام و صنایعی که نشان می دهد به نفع و خارج می شوند. با گذشت زمان، ترکیب آن تغییر کرد تا نشان دهنده اقتصاد در حال تغییر کشور باشد. به عنوان مثال ، غول مخابراتی AT&T (T)، که در سال 1916 به داو 30 اضافه شد ، در سال 2015 با شرکت پیشرو فناوری Apple (AAPL) جایگزین شد.

مهم

در ۲۴ آگوست 2020 ، Salesforce ، Amgen و Honeywell به Dow اضافه شدند و جایگزین Exxon-Mobil ، Pfizer و Raytheon Technologies شدند.

هیچ دستورالعمل مفصلی در مورد اینکه چرا یک شرکت در داو جونز گنجانده شده است وجود ندارد. یک کمیته، که شامل کارکنان S&P Dow Jones Indices و The Wall Street Journal است، تصمیم می گیرد که کدام شرکت ها باید در لیست قرار بگیرند.

شرکت های داوجونز به طور مداوم در حال تغییر هستند. بنابراین لیست یک لیست ثابت نیست. با این حال ، این شرکت از برجسته ترین شرکت های اقتصاد آمریکا تشکیل شده است و بنابراین نام شرکت ها برای افراد عادی آشنا خواهد بود. شرکت های داوجونز عبارتند از: مایکروسافت، اپل، مک دونالد، JPMorgan Chase، بوئینگ، نایک، ویزا، ورایزون، والمارت و کوکاکولا.

Dow 30 و S&P 500

غالباً بین میانگین صنعتی داوجونز (DJIA) وشاخص S&P 500 مقایسه می شود. در حالی که هر دو از استراتژی یکسانی برای اندازه گیری عملکرد بازار سهام از طریق شرکت های نماینده استفاده می کنند، تفاوت قابل توجهی در روش آنها وجود دارد. به عنوان مثال، DJIA دارای وزن است، در حالی که S&P 500 دارای ارزش بازار است. آنها همچنین از معیارهای متفاوتی استفاده می کنند تا شرکتها را در لیست خود قرار دهند.

معایب Dow

بسیاری از منتقدان داو معتقدند که این شاخص به طور قابل توجهی نشان دهنده وضعیت اقتصاد ایالات متحده نیست. زیرا تنها شامل ۳۰ شرکت بزرگ آمریکایی است. آنها معتقدند تعداد شرکت ها بسیار کم است. همچنین از شرکت های با اندازه های مختلف غفلت می کند. بسیاری از منتقدان بر این باورند که S&P 500 نماینده بهتری از اقتصاد است زیرا شرکت های بیشتری را شامل می شود. ۵۰۰ در مقابل ۳۰ ، که به طور طبیعی تنوع بیشتری دارند.

علاوه بر این، منتقدان معتقدند که در نظر گرفتن فقط قیمت سهام در محاسبه، شرکت را دقیقاً نشان نمی دهد، همانطور که میزان بازار شرکت را در نظر بگیریم. به این ترتیب، شرکتی با قیمت سهام بیشتر اما سرانه بازار کمتر وزن بیشتری نسبت به شرکتی با قیمت سهام کمتر اما سرمایه بازار بزرگتر دارد که اندازه واقعی یک شرکت را ضعیف نشان می دهد.