محدوده معاملاتی

محدوده معاملاتی به تفاوت بین قیمت پایین و بالا برای یک دارایی یا شاخص در یک دوره زمانی خاص اشاره دارد. محدوده، تفاوت بین بالاترین و کمترین قیمت های معامله شده برای یک دوره مشخص، مانند روز، ماه یا سال را مشخص می کند. محدوده در نمودارها، برای یک دوره معاملاتی واحد، به عنوان نقاط بالا و پایین در یک کندل یا میله مشخص می شود.

کلمات کلیدی

• محدوده تفاوت بین قیمت های بالا و پایین در یک دوره معاملاتی معین است.
• معاملات محدود با ماندن قیمت ها در یک محدوده قابل تعریف در طول زمان مشخص می شود.
• میزان تغییر در یک محدوده، در مقایسه با قیمت کلی، سطح نوسانی را که یک اوراق بهادار خاص تجربه می‌کند، نشان می‌دهد.

معامله گران تکنیکال به دقت محدوده‌ها را دنبال می‌کنند زیرا در تعیین نقاط ورود و خروج برای معاملات مفید هستند. سرمایه گذاران و معامله گران همچنین ممکن است به طیفی از چندین دوره معاملاتی به عنوان محدوده قیمت یا محدوده معاملاتی اشاره کنند. اوراق بهاداری که در محدوده قابل تعریف معامله می‌شوند ممکن است تحت تأثیر بسیاری از فعالان بازار قرار بگیرند که سعی می‌کنند استراتژی‌های معاملاتی محدود به محدوده را اعمال کنند.

مفهوم محدوده معاملاتی

محدوده معاملاتی، بالاترین و کمترین قیمت های معامله شده در آن دوره است. برای چندین دوره، محدوده معاملات با بالاترین و پایین ترین قیمت ها در یک بازه زمانی از پیش تعیین شده اندازه گیری می شود. تفاوت نسبی بین بالا و پایین، چه در یک کندل منفرد و چه در بسیاری از آنها، نوسان انجام شده قیمت ها را مشخص می کند. میزان نوسانات می تواند از یک دارایی به دارایی دیگر متفاوت باشد. سرمایه‌گذاران نوسانات کمتر را ترجیح می‌دهند،چراکه گفته می‌شود قیمت‌ها اگر به میزان قابل توجهی نوسان کنند که نشان دهنده نوعی آشفتگی در بازار است.

عوامل زیادی بر قیمت دارایی و در نتیجه دامنه حرکات آن تأثیر می گذارد. عوامل کلان اقتصادی مانند چرخه اقتصادی و نرخ بهره تاثیر قابل توجهی بر قیمت  در دوره های زمانی طولانی دارند. به عنوان مثال، یک رکود اقتصادی می تواند به طور چشمگیری محدوده قیمتی بیشتر سهام را با کاهش قیمت آنها افزایش دهد.

مثال

برای مثال، بیشتر سهام‌های فناوری بین سال‌های 1998 تا 2002 محدوده‌های قیمتی گسترده‌ای داشتند، زیرا در نیمه اول آن دوره به سطوح بالایی افزایش یافتند و پس از رکود دات‌کام، قیمت‌های سهام بسیاری تا تک رقمی افت کردند. به طور مشابه، بحران مالی 2007-2008 به دلیل اصلاح گسترده ای که شاهد افت بیش از 50 درصدی قیمت بیشتر شاخص ها بود، به طور قابل توجهی محدوده معاملاتی را برای سهام افزایش داد. محدوده سهام پس از رکود بزرگ به طور قابل توجهی کاهش یافته است زیرا نوسانات در طی یک بازار صعودی 9 ساله کاهش یافته است.

یک محدوده معاملاتی چگونه کار می کند؟

محدوده معاملاتی توسط قیمت های بالا و پایین یک دارایی تعیین می شود که بر اساس آنچه سرمایه گذاران مایل به خرید و فروش برای آن هستند در نوسان است.

به عنوان مثال، پس از اینکه یک شرکت گزارش سود قوی خود را اعلام کرد، سرمایه گذاران ممکن است برای خرید سهام آن شرکت عجله کنند و باعث شوند که سهام به بالاترین حد خود در ماه برسد. با این حال، در روزهای بعد، پس از پایان هیجانات درآمد، تقاضا ممکن است به اندازه کافی قوی نباشد تا از این قیمت بالا حمایت کند، بنابراین سهام شروع به معامله کمی پایین‌تر می‌کند. برای چند هفته آینده، سهام ممکن است در محدوده این نقطه اوج و پایین ترین نقطه آن نسبت به ماه قبل معامله شود.

برخی از سرمایه گذاران سعی می کنند از این نوسانات با درگیر شدن در آنچه به عنوان "معاملات محدوده" شناخته می شود، استفاده کنند. اگر فکر می کنید که سهام در یک بازه معین در یک دوره معین باقی می ماند، مانند نوسان بین حداقل 10 دلار به ازای هر سهم و حداکثر 20 دلار برای هر سهم، ممکن است سعی کنید نزدیک به پایین خرید کنید و نزدیک به بالاترین بفروشید.

با این حال، خطر این است که شما ممکن است سهامی را با قیمت 11 دلار به ازای هر سهم خریداری کنید، زمانی که در نزدیکی محدوده معاملاتی ماهانه خود یعنی 10 دلار قرار دارد، فکر کنید که به سمت بالاترین میزان خود باز خواهد گشت. با این حال، قیمت سهام ممکن است تا 5 دلار در هر سهم در ماه بعد کاهش یابد.

از طرف دیگر، ممکن است یک سهم از محدوده معاملاتی خود نیز فراتر رود. شما ممکن است آن سهام را به قیمت 20 دلار به ازای هر سهم فروخته باشید، فکر می کنید که این اوج است. با این حال، ممکن است سهام به 40 دلار در هر سهم صعود کند.