ریسک پذیری و ریسک گریزی

ریسک پذیری و ریسک گریزی یک تنظیم برای سرمایه گذاری است که در آن قیمت با توجه به آن واکنش می دهد و توسط آن هدایت می شود. ریسک پذیری و ریسک گریزی به تغییرات در فعالیت سرمایه گذاری در پاسخ به الگوهای اقتصادی جهانی و رویدادهای سیاسی اشاره دارد.

در دوره‌هایی که ریسک کم تلقی می‌شود، تئوری ریسک پذیری  بیان می‌کند که سرمایه‌گذاران تمایل به سرمایه‌گذاری با ریسک بالاتر دارند. مثل خرید سهام و یا خرید ارزهای دیجیتال، زمانی که ریسک بالا تصور می شود، سرمایه گذاران تمایل دارند به سمت سرمایه گذاری های کم ریسک گرایش پیدا کنند. ( فروش سهام و یا فروش ارزهای دیجیتال)

مفهوم ریسک پذیری و ریسک گریزی

تمایل سرمایه گذاران به ریسک در طول زمان ممکن است افزایش و یا کاهش  یابد. در برخی مواقع، سرمایه گذاران بیشتر از سایر دوره ها، مانند دوره بهبود اقتصادی سال 2009، در ابزارهای با ریسک بالاتر سرمایه گذاری می کنند. بحران مالی 2008 یک سال  ریسک بالا در نظر گرفته شد، زمانی که سرمایه‌گذاران تلاش کردند با فروش موقعیت‌های پرخطر موجود و انتقال پول به موقعیت‌های نقدی یا موقعیت‌های کم/بدون ریسک، مانند اوراق قرضه خزانه‌داری ایالات متحده، ریسک را کاهش دهند.

همه طبقات دارایی دارای ریسک یکسانی نیستند. سرمایه گذاران تمایل دارند طبقات دارایی را بسته به ریسک درک شده در بازارها تغییر دهند. به عنوان مثال، سهام معمولاً دارایی های پرریسک تری نسبت به اوراق قرضه در نظر گرفته می شوند. بنابراین، بازاری که سهام در آن عملکرد بهتری نسبت به اوراق قرضه دارند، محیطی پر ریسک است. زمانی که سهام در حال فروخته شدن هستند و سرمایه گذاران به دنبال اوراق قرضه یا طلا هستند، گفته می شود که محیط بدون ریسک یا ریسک گریز می شود.

سرمایه‌گذاران زمانی که پول خود را در دارایی‌های پرریسک‌تر می‌گذارند، روی محیط های ریسکی سرمایه‌گذاری یا ریسک پذیری بوجود می آید.

کلمات کلیدی

• ریسک پذیری و ریسک گریزی یک پارادایم سرمایه گذاری است که بر اساس آن قیمت دارایی ها توسط تغییرات در تحمل ریسک سرمایه گذاران دیکته می شود.
• در شرایط ریسک پذیر، سرمایه گذاران تمایل به ریسک بالایی دارند و قیمت دارایی ها را در بازار افزایش می دهند.
• در موقعیت‌های بدون ریسک، سرمایه‌گذاران ریسک گریزتر می‌شوند و دارایی‌ها را می‌فروشند و قیمت آن‌ها را پایین می‌آورند.

احساس ریسک

در حالی که قیمت دارایی ها در نهایت احساسات ریسک بازار را توضیح می دهد، سرمایه گذاران اغلب می توانند با استفاده از سنتیمنت بازار، نشانه هایی از تغییر احساسات را از طریق درآمدهای شرکتی، داده های اقتصاد کلان، اقدامات و اظهارات بانک مرکزی جهانی و سایر عوامل پیدا کنند.

محیط‌های ریسک‌پذیر اغلب با ترکیبی از رشد درآمد شرکت‌ها، چشم‌انداز اقتصادی خوش‌بینانه، سیاست‌های تسهیل‌کننده بانک مرکزی و سفته‌بازی انجام می‌شوند. همچنین می‌توان فرض کرد که افزایش در بازار سهام نشانه‌ای از وجود ریسک پذیری است. از آنجایی که سرمایه گذاران احساس می کنند بازار توسط عوامل بنیادی با نفوذ قوی حمایت می شود، ریسک کمتری را در مورد بازار و چشم انداز آن درک می کنند.

برعکس، محیط‌های پرخطر می‌توانند ناشی از کاهش گسترده درآمد شرکت‌ها، انقباض یا کند شدن داده‌های اقتصادی، سیاست نامشخص بانک مرکزی، عجله برای سرمایه‌گذاری مطمئن و عوامل دیگر باشند. درست مانند رشد بازار سهام در رابطه با ریسک محیطی، افت بازار سهام برابر با ریسک خارج از محیط است. به این دلیل که سرمایه گذاران می خواهند از ریسک اجتناب کنند و از آن بیزارند.

بازده و ریسک پذیری و ریسک گریزی

با افزایش ریسک درک شده در بازارها، سرمایه گذاران از دارایی های پرخطر خارج می شوند و به اوراق قرضه با رتبه بالا، اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده، طلا، پول نقد و سایر دارایی های امن پناه می برند. در حالی که انتظار نمی‌رود بازده این دارایی‌ها بیش از حد باشد، اما در مواقع بحران از پرتفوی محافظت می‌کنند.

وقتی ریسک‌ها در بازار کاهش می‌یابد، دارایی‌های کم‌بازده و پناهگاه‌های امن برای اوراق، سهام، کالاها و سایر دارایی‌هایی که ریسک بالایی دارند با بازدهی بالا کنار گذاشته می‌شوند. از آنجایی که ریسک‌های کلی بازار پایین می‌مانند، سرمایه‌گذاران تمایل بیشتری به پذیرش ریسک پرتفوی برای شانس بازدهی بالاتر دارند.